We wilden olifanten we kregen olifanten. Gisteravond zaten we bij het kampvuurtje in het donker gezellig te kletsen, toen we ineens geklots door het water hoorden. Na een tijdje stil zitten en luisteren besloten de mannen op onderzoek te gaan. Met een hoofdlampje en een zaklamp gingen ze richting de rivier. Freek en Freek in het wild. Het schijnsel van de lamp verdween en het werd stil. Opeens kwamen ze weer tevoorschijn. 2 olifanten op de zandbank in het midden van de rivier. Geweldig gezicht en de mannen helemaal blij met hun actie en resultaat. M en ik kijken elkaar aan, dat willen we ook zien. We lopen naar de rivier maar zien niks. We hebben het gevoel dat ons iets wijs gemaakt is, maar de mannen zijn terug gekomen en warempel aan de overkant van de rivier staan 2 olifanten te poedelen.

Geweldig gezicht die grote beesten die met hun slurf elkaar nat sproeien.

We houden weer alle raampjes van de tent open als we naar bed gaan maar er komt geen olifant in het kamp. De volgende ochtend even langs het kantoor om afscheid te nemen en even een verhaal te posten voor de blog, daarna op pad.

We rijden op ons dooie gemakje naar het Noordelijk deel van het park.

Onderweg zien we kudu’s, wilde beesten, olifanten en impala’s. Impala’s kun je herkennen aan de zwart M op hun billen, dat het is het McDonalds teken voor de leeuwen en luipaarden. We spotten 2 giraffen maar als we nog een keer kijken, lijken ze verdwenen.

De camouflage van alle dieren werkt geweldig goed. In een dierentuin denk je vaak, wat opvallend die vlekken van de giraf maar in het wild, zie je ze niet als ze in een bosje staan. Hetzelfde geld voor de zebra’s en struisvogel die ineens voor ons uit loopt over de weg.

Hij verdwijnt in de struiken en we moeten wel 3 kijken voor we hem weer terugzien.

We stoppen bij een meer om te lunchen. We realiseren ons dat we in de wildernis zijn en scannen eerst het water af, geen nijlpaarden. Vervolgens kijken we goed hoe open het terrein is en of we dieren kunnen zien naderen, als alles goed gekeurd is komt de percolator tevoorschijn en maak ik een kopje koffie.

Blijft een apart gevoel om zo alert te zijn terwijl we een kopje koffiedrinken.

We moeten de rivier de Runde oversteken om bij ons kamp te komen. We hebben een privé kamp geboekt tegenover de kliffen. Door het park loopt een hoge rotswand en daar loopt de rivier de Runde voor. De rivier is nu op zijn laagste punt en we moeten door het mulle zand en een stuk water, weer mul zand en dan de rivierbank omhoog. Mooi stukje rijden. De auto is geweldig en doet alles op zijn gemak.

Onderweg naar de rivier roept M via de walkietalkie: STOP, kom terug. We rijden achteruit terug en kijken naar een wit vlekje in het hoge gras, met de verrekijker erbij wordt het duidelijk, een luipaard. Die heb ik nog nooit in het echt gezien, geweldig. Het is een echt gevalletje wie kijkt naar wie…..wij staren naar het luipaard en het luipaard staart naar ons. Na een minuut of 10 staat zij (het is n vrouwtje) op en verdwijnt achter wat struikjes, weg.

Jemig wat een mooi beest.

We steken over en rijden naar ons kamp. Het uitzicht is geweldig en we worden verwelkomd daaro baboons= apen. Dat zijn geen gezellige mede- kampeerders. Ze zijn hondsbrutaal en maken alles kapot. Toeristen hebben ze vaak te eten gegeven en daardoor zijn ze niet bang meer voor mensen, helaas.

Apen hebben 1 voordeel, ze gaan rond 18.00 uur slapen. De last is dan voorbij tot de zon opgaat.

In de rivierbedding spelen 2 olifanten en daar kijken we naar. We zetten ons kampje op en met een drankje praten we vooral over de waarschuwingen die we kunnen krijgen vanuit de natuur als er gevaar dreigt. Die luipaard van vanmiddag is wel een natuurlijke vijand van ons, net als de leeuwen die ook in het park aanwezig zijn. We kamperen echt midden tussen deze dieren en er is geen hekje of alarm.

Apen waarschuwen anderen door hard en vaak achter elkaar te “roepen” en olifanten verjagen ze, olifanten zijn niet bang voor deze beesten.

De avond vliegt voorbij en ik leer ook hoe een luipaard klinkt en een hyena. Heerlijk om met vrienden te reizen die zeer ervaren zijn.

Ineens zijn we alle 4 stil, we horen geschuifel in de struiken. Het houdt even op maar dan begint het weer, en er breken takken af. We kijken gespannen naar de rand van ons kamp.

Wat ruist er in het struikgewas???

Een zaklamp wordt op de struiken gericht en daar staat een olifant. Hij blijft staan tot de zaklamp uitgaat en dan loopt hij weer door. Als het geluid recht achter ons is kijken we nog een keer met de zaklamp en weer staat de olifant stil. We doen het licht uit en het beest loopt rustig weg van het kamp.

Met name het geluid van het luipaard herken ik als ik rond 05.00 uur wakker wordt. Ik denk eerst dat ik het graag wil horen maar als we allemaal op zijn hoor ik dat het andere stel het ook gehoord heeft. Het was een luipaard en hij was, verdomd, dichtbij!

Jeetje, eerst een luipaard gezien en daarna een luipaard gehoord. Wat een top dag weer.