Om 06.25 uur staan we voor de poort die toegang geeft tot het park. De zon breekt door en schijnt tussen de bomen struiken.

Het wordt een prachtige dag. De dieren hebben het net als wij koud en daardoor zijn ze nog niet heel actief.

Onze eerst stop is een platform dat gebouwd is bij een watervlakte. Het park heeft enorm veel dieren maar dat komt voornamelijk omdat er heel veel water is. De eigenaar heeft allemaal waterpompen geïnstalleerd en na zijn dood is het park aan de overheid geschonken. Zimbabwe had een hele rijke president maar de bevolking was ontzettend arm.

Veel corruptie en weinig middelen. Het park is daardoor ook zo onderkomen. Er is een stichting die geld inzamelt om het park te behouden en die onderhoud de pompen. Ieder jaar is er ook een fietstocht door het park om via sponsoring geld in te zamelen. Goed initiatief.

Op het platform zit een vader met 2 kinderen, helemaal ingepakt in dekens en dikke jassen. Hij verteld ons dat hij de nacht doorgebracht heeft op het platform. Ze hebben heel veel wild gezien maar ook afgezien, omdat het zo koud was.

Jaaaaa, dat willen wij ook.

Stel je voor op 27 juli op het platform die enorme open vlakte met volle maan, zodat je alles kunt zien, en de maanverduistering.

Helemaal blij met de oplossing gaan we op pad. We zien veel dieren die wel al eerder gezien hebben maar het Sabel hert stond nog op mijn lijstje en die hebben we gezien. Prachtig beest met grote rechte hoorns/gewei. Ons ontbijt maken we op de volgende picknick plek. We zijn zo vroeg vertrokken dat we niet ontbeten hebben. Er wordt een eitje met spek gebakken en koffiegezet. De zon schijnt en het wordt zelfs warm. Heerlijk.

De mensen die hier slapen vertellen dat ze niks gezien hebben dus we vertrekken uit het kamp met het idee dat de watervlakte die erbij ligt wel leeg zal zijn. Niks is minder waar, onder een boom in de schaduw ligt een leeuwin lekker uit te buiken.

We kunnen door de verrekijker zien dat het een prachtig beest is, ze lijkt me recht aan te kijken, indrukwekkend beeld.

Iedereen weet hoe dol ik ben op vogels, en er helemaal niet bang voor ben.

Southern Ground Hornbill is een grote zwarte vogel met rode kuif en lel onder zijn hoofd, hij lijkt op een aasgier/kalkoen maar dan met rode accenten.

Het klinkt raar maar hij is bijna mooi van lelijkheid.

We stoppen bij 5 vogels die langs de kant van de weg in de bosjes staan, het blijken er meer en er zijn zelfs 2 jongen bij. Deze vogel legt maar eens in de 9 jaar een ei dus het is heel speciaal dat er jongen zijn. Het zijn dus 2 paartjes met hun jong. Ik pak de camera en begin foto’s te maken. De vogels hebben een hele scherpe, puntige bek en er wordt op iets ingehakt. Ik denk eerst een kokosnoot maar realiseer me dan dat onmogelijk is. Er zijn hier geen palmbomen en het is een echte vleeseter, die neemt geen vegetarisch alternatief.

Ik kijk beter en zie dat het een schildpad is. Fanatiek probeert de vogel ieder stukje schildpad eruit te peuteren en slaat met zijn prooi op de grond. De natuur is wreed maar ieder dier heeft zijn plek in dit geheel.

Langzaam raak ik ook mijn olifanten-stress kwijt. De olifanten hier zijn een stuk kleiner en veel relaxter. We maken foto’s van drinkende olifanten van etende olifanten en van gewoon langs de weg staande en lopende olifanten. Heerlijk om weer zo te genieten van deze prachtige beesten.

Bij aankomst in het park snel naar de receptie om te kijken of we op het platform kunnen overnachten.

Hoera, er is plek. Het zal een onvergetelijke nacht worden, veel dieren, volle maan, maanverduistering en veel kou maar we hebben het er graag voor over.

Nu eerst nog een nacht op de camping. En natuurlijk een vuurtje met een overheerlijke rib eye er op, met als garnituur een gebakken aardappeltje en een gepofte maiskolf. Toetje ananas op de bbq met amarula.Genieten!