Gister hebben we besloten om hier 2 nachten te blijven. Het is zo’n mooie plek en we zijn eigenlijk elke dag wel op pad geweest.

Ik wil graag uitslapen, tenminste dat denk ik.

Om 06.00 uur word ik wakker en zie dat de hemel langzaam begint te verkleuren, van zwart naar feloranje.

Vanuit ons bed kijken we hoe de dag langzaam begint. De feloranje tinten maken plaats voor zachte pasteltinten. Vogels vliegen voorbij en beneden in het gras zijn de nijlpaarden verdwenen en grazen nu puku’s. Een hert soort die je alleen in Zambia ziet. Het is muisstil en je hoort alleen de verschillende vogels.

De zon begint op te komen en hij is bloedrood/oranje.

In Australië hebben wij in het plaatsje Broome de “stairways naar de moon” gezien. Bij volle maan en eb, schijnt de maan over het strand en daardoor lijkt het alsof de ribbels van het zand een trap naar de maan zijn.

Vanochtend heb ik de “stairways naar de zon” gezien. Het water reflecteert niet overal de oranje zon en daardoor lijkt het ook of er een trap naar de zon is.

Ik maak foto’s met mijn Ipad door het horrengaas van de tent want ik heb geen fototoestel bij me.

We drinken koffie in bed terwijl de zon hoger klimt. Wat een mooi begin van de dag.

Eenmaal buiten horen we dat de reparatie van de schokbreker niet geholpen heeft en de “sleeve” toch gezakt is.

Na het ontbijt van gebakken spek met ei, kruipt Bert weer samen met E onder de auto.

De nachten in Afrika kunnen koud zijn, hiervoor had ik een extra dekentje dat is nu de klus deken, hij heeft al op verschillende plekken op de grond gelegen en die wil ik dus niet meer op mijn bed.

Bert is handig en technisch maar heeft ook het McGyver gen en motto: “alles kan opgelost worden, als het moet met kauwgum en een panty”

De oplossing voor de schokbreker had geen kauwgum of panty nodig maar wel een ijzeren ketting en tuinslangen het stomerij klerenhangertje dat wij altijd meenemen op onze reizen. De ketting zit in de tuinslang en zorgt ervoor de schokbreker niet te ver uitslaat. Allemaal zeer technisch maar we hopen dat het werkt.

Het probleem doet zich niet voor de eerste keer voor en de garages hebben het niet op kunnen lossen, dit is al de 5^e schokbreker. De auto gaat voor deze oplossing op de krik en dan wordt het probleem zichtbaar. De schokbreker is te kort. De auto is verhoogd met een grotere veer en daar horen schokbrekers bij. We kijken met zijn allen naar de losse schokbreker en dan zie ik om de veer een stickertje zitten. Ik stel voor om het eraf te peuteren en te kijken of er info over de veer opstaat. Warempel, de veer is 2,5 cm hoger dan zij in gedachten hadden, dan moet je daar dus ook een passende schokbreker bij hebben en dat schijnt niet het geval te zijn.

Hiermee kunnen ze naar de garage en laten zien wat het probleem is.

De rest van de dag heerlijk geluierd en plan de campagne gemaakt voor de komende 2 dagen.

Tegen de avond spreek ik de kok van het gezelschap dat vlak bij ons staat. Hij is een flamboyante Zambiaan die de hele dag zingt en graag contact maakt met anderen. Onderwerp van gesprek is het menu van die avond. Ik vraag hem wat het traditionele gerecht van Zambia is. “Shima” het bestaat uit een soort dikke pap, die gemaakt is van maismeel en daarbij wordt een prutje van groenten geserveerd. Ik leg hem uit dat ik glutenvrij moet eten en dat het dus een perfect gerecht voor mij zou zijn. Wij maken ondertussen nasi met kip en satésaus. Na zo’n 30 minuten komt hij aanlopen met een bordje met daarop 4 stukjes steak en een groenten prutje en de maispuree. Hij wil graag dat we allemaal proeven en dat doen we. Het smaakt heerlijk. Uiteraard bieden wij hem wat nasi met satésaus aan en dat bevalt hem goed. Contact maken met mensen en ervaringen uitwisselen gaat goed op een campsite, je komt elkaar iedere keer tegen.

Die avond gaan we op tijd naar bed, we willen graag weer vroeg vertrekken maar vooral nog een keer de zon op zien komen.