We kunnen niet internetten bij de lodge. Dat is een flinke domper.

Ik had me er zo op verheugd om even met Lisa te Facetimen en de verhalen op de de blog te zetten.

Het was ook jammer dat we geen contact op konden nemen met Musekese om ze te vertellen dat de honden er inderdaad nog waren.

De lodge heeft een radio en we vragen of zij contact op willen nemen met Musekese om ze te vertellen dat de honden er nog zijn.

De eigenaar van de lodge wil eigenlijk dat er een melding wordt gedaan aan Panthera, een wereldwijde organisatie die katachtigen en wilde honden monitort.

Panthera houdt bij welke dieren er in een bepaald gebied zijn en identificeert ze aan de hand van bepaalde kenmerken.

Bij leeuwen aan de hand van hun snorharen, bij cheeta’s aan de vlekken en luipaarden aan de ronde vlekken. Wilde honden worden herkend aan hun vlekken, dat is bij iedere hond een uniek patroon.

Panthera was erg blij met de melding en wilde weten of we foto’s hadden. Zij zouden die avond naar Roy’s camp komen om de foto’s even te uploaden.

Prima, natuurlijk, maar we wilden ook graag dat een melding naar Musekese ging, dat zou ook geregeld worden.

We rijden naar Roy’s camp en vrij snel na onze aankomst verschijnen er 2 dames met een laptop.

Ze zijn ontzettend blij met onze informatie en foto’s. Alles wordt op hun computer ge-upload en ze hebben contact opgenomen met Musekese.

Wat ons ook verteld wordt is, dat als het een onbekende troep wilde honden is, wij ze een naam mogen geven.

Wat een geweldig idee, en gevoel! Een troep wilde honden die wij ontdekt hebben en een naam mogen geven.

We duimen dat het een nog niet ontdekte troep honden is!

De dames vertellen ook dat er olifanten door het kamp kunnen lopen, dat wisten we al van de vorige keer, dus daar worden we niet warm of koud van.

De camping medewerker komt vervolgens om ons welkom te heten, hij is zo blij dat we er weer zijn.

Iedereen die we tot nu toe ontmoet hebben, behalve de mannen in dat scout kampje, heeft ons welkom geheten. Het is opvallen en voelt iedere keer weer goed.

Hij verteld dat de nacht nadat wij vertrokken waren er een luipaard met jong in het kamp is geweest. Balen dat we dat gemist hebben. We vragen of hij ons wakker wil maken als ze weer komt, hij zegt dat hij het zal doen maar we verwachten niks.

De meeste bewoners zijn ontzettend bang voor dieren en willen ze echt niet zien.

We gaan lekker slapen.

Hopelijk lukt het ons morgen om even ergens verhalen te uploaden.